Çalıkuşu havalandı ve yine penceremde

Hani her şeyin eskisi güzledir deriz ya, ne varsa eski de vardır hani. Çoğu kişi bu felsefeye lafta sarılsa da ben ciddi ciddi bu felsefenin önde bayrak tutanlarındanım. Eski Çalıkuşu dizisini izlediniz mi bilmiyorum ama hayatımda izlediğim en güzel dizi. Bir aşkın böyle yalın, araya karmaşa sokulmadan, gurur içinde harmanlanarak yansıtıldığını hiç ama hiç görmemiştim. Adımı adından aldığım karakter... Çalıkuşu idolüm demiştim ya ilk yazımda işte ben o diziyi her sene bir iki kez izlerim her izlediğimde de ağladığım sahneler vardır.


İzlemediyseniz şiddetle tavsiye ederim. Dönem dizileri her zaman ilgimi çekmiştir Tomris Giritlioğlu'nun her projesini takip ediyorum zaten. Dönem dizi ve filmlerini başarıyla ekrana getirip önümüze seriveriyor. Hatırla Sevgili dizisini hiç unutabilir miyim?  Çalıkuşu da benim için öyle işte. Eski Çalıkuşu Aydan Şener'le bir başka güzeldi kabul ediyorum saf, durağan ama bir o kadar olaylı bir roman. -en sevdiğim kitaptır- Şimdi yeni bir heyecan sardı içimi, yeni Çalıkuşu... Eskisine sadık kalınmış, her duyduğumda tüylerimi diken diken eden müziği, eski kıyafetleri ve o kıyafetle uyumlu şemsiyeleri, hoş, latif sözleri... Bu yeni dizi de beni can evimden vuracak gibi. Şimdiden sevdim, hem yeni Çalıkuşu'nu hem de Kamran'ı. Burak Özçivit de rolüne çok iyi adapte olmuş ve yine çok yakışmış.-Yunan heykeli gibi adam yeminle - Şimdiden güzel bir dizi olduğunu her haliyle belli eden Çalıkuşu umarım çizgisinden şaşmaz ve günümüz uyarlamaları gibi diziyi uzatacağım diye bambaşka bir noktaya çekmezler. Onun dışında Fahriye Evcen de Burak Özçivit de rollerinin hakkını vererek bu güzel projede bizleri mest edecek gibi duruyorlar. Hele ki beni. Heyecan hatsafhada dizi kültürü olmayan biri olarak merakla beklediğim, sabırsızlandığım diziler arasında. Gelse de izlesek artık masum aşkın en içten anlatımını dimi ama :)  İşte Esin Engin'in yarattığı muhteşem müzik.

İçimden bir kuş uçtu size, varınca haber edin...

Kuşlar üzerine yazılmış onlarca dizenin ardından oturdum düşündüm. Cemal Süreya geldi aklıma ve "hayat güzel, kuşlar uçuyor" şiiri... Gariptir bu iki satırlık şiir ne de anlam yüklü. Hayatın güzel olduğunu düşündüğüm her anımda kafamı göğe çevirmişimdir. Temiz hava, yüzümde gülümseme, karşımda masmavi gök ve sürü sürü, çığlık çığlık kuşlar... Hepsi bir istikamete ya karışık ya tek düze ama hep hayata uçarken. Hayat güzelse kuşlar fark edilir. Kuşlar hayatın simgesi bir nevi, kendi halinde ama birlik ve beraberliğin simgesi belkide. Kuşlar ... Özgürlüğün tek ve yetkin habercileri. Kah masallara kah efsanelere kah katmer katmer şiirlere konu oldular da biz hala onlardan bir şeyler öğrenmeyi başaramadık. Ta ki Cemal'e kadar... O, o gün belki göğe baktı gülümsedi ve kuşları gördü "hayat ne güzel be kardeşim" dedi belki. Hayatı ve güzelliği onlar hatırlattı belki ona . Devamlılığı onlar gösterdi ... Güzelliklere giden kuşlardı onlar da o yüzden : "öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" diye boşuna demedi Nilgün Marmara. Güzellik neredeyse kuş da oradaydı. Hayatınızda güzellikler yerine kuşlar olmasına özen gösterin. Onlar varsa hayat daimi, onlar varsa hayat güzel.Sonra Murathan Mungan "Uçan kuşlar konsun senin göğüne" derken belki de iyi manzaranın bir gökyüzünde asılı, zarif kanatlı, seğirtken kuşlardan başka bir şeyin olamayacağını düşünmüştür. Güzelliğin bundan başka bir şey olamayacağını.. Ne de doğru düşünmüş ama. Hem kuş kadar masumu var mı şu hayatta her şeyin yavrusu güzel derken kuşun her hali güzel be kardeşim! Onlar kendi ahvallerinde halim selim yol alırken, insan hayatının hayasızlığından bir haberken dememiş miydi Bekir Erdoğan "kuşlar gelsin hafız;onlara dair kötü hatıraları yoktur gökyüzünün
onlar intihar nedir, ihanet nedir bilmezler" diye ? Ya kuşlar gelsin ya da ben gideyim, ya kuşlar gelsin ya da insanlar ona benzesin. Eh doğru söze ne hacet! Hayatın güzel, gökyüzü kadar uçsuz bucaksız ve çetin aynı zamanda bizim de o gökyüzünde uçan kuşlar olduğumuzu varsayalım. Hayat ne uzun dimi? Devamlı ve dingin bazen fırtınalı, karlı, yorucu bazen akşam güneşi kadar iyi ama her zaman daimi...

Hayat daimi demişken anılar, hatıralar da hayatı daha uzun daha kalabalık kılmaz mı ? Unuttuklarımızı, yitip gidenleri hatırlamak bizi yalnızlıktan kurtarmaz mı? Belki artık hayatımızda olmayan birini en güzel haliyle hatırlamaz mıyız hep, eğer seviyorsak ? O yüzden dememiş mi Füruğ Ferruhzad " Kuş ölür, sen uçuşu hatırla diye". Sevdiklerimizi en güzel anlarıyla hatırlamaktan ziyade  bir kuşun en iyi olduğu şey gibi ,uçarken, hatırlamak gibi; bizi de yaşarken hatırlasalar ya hep. Gülerek...